(این روزها بحث ممنوع کردن برقع در وسایل نقلیه عمومی بدلیل مسایل امنیتی در هلند مطرح است.
یک دختر روزنامه نگار هلندی تصمیم به تجربه، پوشیدن برقع برای یک روز را گرفته است. در زیر گزیده ای از نوشته اش را با هم می خوانیم.)
تمام عمر در یک برقع بسر بردن برایم حتی تصورش هم غیر قابل تحمل است. در اخبار مرتب زنانی کاملا پوشیده در پارچه هایی تیره رنگ می بینم، همیشه سعی کردم بفهمم برفع پوشیدن یعنی چی و چه احساسی داری وقتی هیچ چیزی ازت معلوم نمی باشد.
شخصا هنوز هیچ کس را رودررو در یک برقع ندیده ام، اینجا در شمالی ترین نقطه هلند هنوز از این خبرها نیست، راستی چه اتفاقی می افته اگر من در یک برقع در اتوبوس بنشینم؟
این کار را دوشنبه قبل11/02/2008 انجام دادم.
با برقع و پوشش کامل مدل اسلامی به خیابان آمدم.
در اولین اتوبوس که وارد شدم همان طور که انتظار داشتم همه نگاه ها به من جلب شد، همه با کنجکاوی به من نگاه می کردند ولی بمحض اینکه من به طرف آنها برمی گشتم روی خود را برمی گرداندند.
در اتوبوسی دیگر بوضوح می شنیدم که راجع به من صحبت می کنند، پسری به آرامی به دوستش گفت، من تا بحال کسی رو با برقع ندیده بودم.
تقریبا کسی جرات نداشت مستقیم به من نگاه کند، بجز چندنوجوان محصل که سرتا پای مرا ورانداز کرده و بوضوح مرا به مسخره گرفته بودند و یک خانم مسن که با قیافه ای در هم پیچیده سعی داشت بسرعت از من فرار کند.
تجربه پوشیدن برقع برای من بسیار نامطلوب بود من سوراخ های کوچکی برای دیدن و تنفس داشتم، زاویه دید من بسیار محدود بود.
بدتر از همه احساسی بود که داشتم، خودم را زندانی لباسم حس می کردم، لباسم قفسی بود که مرا در میان گرفته بود.
می دانم که خانم های معتقد به اسلام باید جسم خود را کاملا بپوشانند تا آقایان با دیدن آنها تحریک نشوند، ولی آیا این مشکل آقایان نیست که با دیدن یک خانم تحریک می شوند؟
آیا بهتر نیست که آقایان(بعنوان آدم های مشکل دار) به چشم های خود چشم بند بزنند؟
(در فیلم چند راننده اتوبوس می گویند که چون صورت مسافر با برقع را نمی بینند حاضر به سوار کردن او نیستند، چند تایی هم گر چه راضی نیستند اما مخالفتی هم ندارد. تقریبا تمام مسافر ها عدم مخالف خود را با هم سفر بودن با همچون مسافری ابراز می کنند.)
فیلم را در اینجا http://www.dvhn.nl/article3117385.ece می توانید ببیند. لطفا روی گزیده Bekijk videoکلیک کنید.
منابع
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر