(Marco Jungbeker) مدیر شرکت (Siemens Mobility) شرکتی فعال در زمینه نوآوری در صنایع ترافیکی و جابجایی می گوید: 30 سال دیگر تصادف رانندگی وجود نخواهد داشت، چرا که در آن زمان ماشین ها برقی، خودکار و بدون نیاز به راننده و با قابلیت ارتباط با دیگر وسایل نقلیه خواهند بود و شما براحتی می توانید در ماشین خود خبرها را خوانده و یا فیلم نگاه کنید.
شرکت(Siemens Mobility) سالانه مبلغ یک میلیارد یورو برای تحقیق در مورد نوآوری در صنایع حمل و نقل و جابجایی هزینه می کند.
اکنون دو سال است که این شرکت در سطح جهانی سرگرم تحقیق در باره آینده وسایل نقلیه در 30 دیگر می باشد. هزاران نفر از سراسر دنیا با این پروژه همکاری می کنند. در این پروژه نه فقط تکنیسین ها، بلکه متخصصین ترافیکی، پلیس و مددکاران اجتماعی هم حضور دارند.
(Marco Jungbeker) می گوید: این یک داستان تخیلی راجع به آینده نیست، این داستان بشدت مبتنی بر واقعیت و توانایی های ما می باشد. بعد از 30 سال وسایل نقلیه عمومی، کامیون ها و قطار بدون راننده خواهند بود(آمستردام بزودی متروهای بدون راننده اش را راه اندازی می کند)، وسایل نقلیه قادر به سرویس خود در هنگام استفاده خواهند بود، شارژ ماشین در روی باند جاده و پشت چراغ قرمز انجام می شود و دیگر مشکلی بنام خرابی ماشین در جاده وجود نخواهد داشت.
در سال 2039 شما با کمک ساعت مچی و یا انگشتر خود، قادر به پرداخت صورت حساب خواهید بود. ساعت مچی شما همانند کامپیوتر عمل می کند و با کمک پروژکتوری که دارد، مانیتوری سه بعدی برای شما در هوا بوجود خواهد آورد، شما با تکان دادن دست از این کامپیوتر استفاده و با دیگران مکالمات تصویری 3 بعدی برقرار می کنید.
برای این شرکت تصویر سازی از آینده یک بازی محسوب نمی شود: ما باید بدانیم که چه می خواهیم بسازیم، 30 سال زمان زیادی نیست، ما در حال حاضر مشغول تحقیق و طراحی روی انواع سیستم های فنی و ترافیکی هستیم تا بطور مثال بتوانیم ایده ماشین های سخن گو را عملی کنیم. ما به تکنولوژی جدید بشدت نیازمندیم چرا که تا 30 سال بعد 25 درصد به جمعیت جهان افزوده خواهد شد.
.
۲ نظر:
ta oun moghe 62saleh hstam..albateh ageh zendeh basham ...dokhtaram 39 sale...pas bishtar bedrde navehaye man cnaslahye baadi mikhoreh amma ..baz khubeh sghoma inetelato mizarid t nakhundeh v nadideh narimaz indonya..
رانندگی و کار با کلیدهای کیبورد برای خودش لذت بخش است. اگر علم قرار باشد آسودگی بیش از حد برای آدمی داشته باشه، اثر بد داره. اگر آدمی در زندگی هیچ چالشی نداشته باشه و دلیلی برای مبارزه و حل مسائل نداشته باشه دلیلی هم برای زندگی کردن نداره. به نظر من انسان خودش تا حدودی از این مقدار تکنولوژی که زندگی را بیش از حد آسون میکنه دست رد میزنه. ما انسانها دو چیز را هم زمان دوست داریم. یکی آرامش و آسایش و دیگری چالش و درگیری.
ارسال یک نظر